Opis: Begonie bulwiaste to rośliny wieloletnie tworzące bulwy. Rośliny objęte tą nazwą powstały w wyniku krzyżowania licznych gatunków pochodzących z Ameryki Południowej. Ze względu na cechy morfologiczne begonię bulwiastą podzielono na 3 grupy. Są to: begonia bulwiasta wielkokwiatowa, begonia bulwiasta drobnokwiatowa i begonia o zwisłych pędach. Pierwsza z nich Begonia x tuberhybrida grandiflora odznacza się silnym wzrostem i dużymi pojedynczymi, półpełnymi lub pełnymi kwiatami o średnicy nawet do 25 cm. Skala barw obejmuje odcienie od różowych dociemnoczerwonych, białych poprzez żółte i pomarańczowe. Płatki mogą być jednobarwne, marmurkowe o gładkich, postrzępionych lub karbowanych brzegach. Rośliny kwitną obficie od maja do późnej jesieni. Begonie te wyrastają do wysokości i szerokości 75 cm. Sadzić je można na kwietnikach, rabatach, w pojemnikach, skrzynkach balkonowych oraz w doniczkach jako kwiaty do ozdoby wnętrz.
Wymagania: Begonie bulwiaste zimą przechodzą okres spoczynku. Przenosimy je w miejsce chłodne ale zabezpieczone przed mrozem. Przechowujemy wysuszone w suchym piasku lub trocinach. Sadzimy na rabatach gdy minie niebezpieczeństwo mrozów. Wybieramy stanowiska osłonięte od wiatru jak i zabezpieczone przed pełnym słońcem w ciągu dnia. Odmiany pełne, wielkokwiatowe mogą ucierpieć od długotrwałych deszczy, dlatego w mniejszym stopniu nadają się do wysadzania na rabatach. Wymagają ziemi próchniczej, przepuszczalnej ale zatrzymującej wodę.
Rozmnażanie: Przez podział bulwek wczesną wiosną i sadzenie ich w pojemnikach okryte 2-3 cm warstwą próchnicznej ziemi. Chronimy je od mrozu i obficie podlewamy. Rośliny można też posadzić w maju od razu w miejscu, w którym mają kwitnąć. Można je także rozmnażać z sadzonek.
Szkodniki i choroby: Begonie atakowane są przez szarą pleśń i mączniaka prawdziwego. Ze szkodników wymienić należy opuchlaki i wełnowce
